ఆ రాత్రి

అది  3rd మార్చ్ 1999 కాలేజ్ అయుపోయేరోజుల్లో మేము కాలేజీ పిక్నిక్ సరదాగా అడవిలో  పెట్టుకుందామని బయలు దేరాము అడవికి . కాలేజ్ మొత్తం ఒకటైతే మేము (నేను, ఖాన్, రవి, శేకర్, సుబ్బు,అనిత, రాధిక & మాధవి ఒకటి) మాది వేరే ప్రపంచం, మా అలవాట్లు, అభిరుచులు వేరే, అందుకే కాలేజ్ మాతో కలవదు, మేముకూడా వేరే వాళ్ళతో కలవమూ,మేమంతా పిక్నిక్ కి కాలజ్ తో కలసి అడవికి వెళ్ళినా, మేము మాత్రం సెపరేట్ గా పిక్నిక్ జరుపుకోవడానికి కాలేజ్ స్టూడెంట్స్ కి దూరంగా 1km వెళ్ళాము అడవిలోనికి అక్కడ చాలా బావుంది, రక రకాల పక్షుల కిల కిల రావాలు, సెలయేర్లు, జెలపాతాలు, రంగు రంగుల పూల చెట్లు, ఆకాశానంటే పెద్ద పెద్ద వృక్షాలున్నాయి.మేము ఆరోజంతా ఎంజాయ్ చేస్తూనే ఉన్నాం, ఎన్నో ఫొటోస్ దిగాం, జలకాలాడం, ఆదుకున్నాం, పాడుకున్నాం ఇలా ఎన్నో ఎన్నెన్నో. అలా ఆడుతూ పాడుతూనే ఉండగానే చీకటి పడిపోయింది. అరే తొందరగా బయలుదేరి కాలేజ్ బస్సు చేరుకోవాలి అని తొందరగా ఎవరికి వారే బాగ్స్ సర్దుకొని బయలుదేరే లోపే చీకటి కమ్మేసింది, దారికనపడని, దిక్కుతోచని పరిస్తితి మాది. అప్పుడు మాకు దూరంగా ఎక్కడో ఒక చిన్న కాంతి కనబడుతుంది. ఇక మేమంతా ఒక్క క్సణం ఆలోచించకుండా త్వరత్వరగా, వేగంగా ఆ కాంతి ఉన్నచోటికి బయలు దేరాము.మేము వెళుతూనే ఉన్నాం, వెళుతూనే ఉన్నాం ఆకాంతి కూడా వెళుతూనే ఉంది. అప్పుడు మేము అరే అది ఎవరో మనిషిరా తొందరగా పరుగు పెట్టండి అని కేకలు పెడుతూ, ఆగండి ఆగండి అంటూ ఆ కాంతి వెంట పరుగులు తీసాం.అలా వెళ్లి వెళ్లి ఎక్కడికి వేలుతున్నామో, ఎంత దూరం వెళ్ళామో మాకే తెలియదు.అప్పుడు మాలో ఒకడు అరే ఉండండిరా ఆ కాంతి మనిషే అయితే మన కేకలకు పలికేవాడే. అది మనిషి కాదు ఇంకెవరో అని మాలో లేని పోనీ భయం రేపాడు. ఇక చూడండి ప్రోద్దిట రక రకాల పక్షుల కిల కిల రావాలు,కోయల పాటలు విన్న మేము ఇప్పుడేమో కిరు కిరు సెభ్దాలు, వింత సౌండ్లు వింటూ ఒకరికి ఒకరు తోడుగా అడుగులో అడుగు వేసుకుంటూ ముందుకు పోతు ఉంటే ఆ కాంతి కాస్త వేణు తిరిగి మాకు ఎదురుగా వస్తుంది.అప్పుడు మా పరిస్థితి చూడాలి అందరం ఒకరిమొకం మరొకరు చూసుకుంటుంటే ఇంతలో మాలో ఒకడు (రవిగాడు) అరే అది మనిషికాడుర, నేను ఊహించినట్లు అది దెయ్యమే అనేసాడు. ఆడపిల్లలు ఒక్కసారిగా బిగ్గరగా అరిసేసారు. ఇంతలో ఆ కాంతి వేగంగా వస్తుంది,ప్రక్కన కిరు కిరు సౌండ్స్ ఏమి అర్ధం కావడం లేదు రావిగాడైతే కళ్ళు మూసేసుకున్నాడు. ఆడ పిల్లలైతే నా దగ్గరకొచ్చి గట్టిగ నన్ను పట్టేసుకున్నారు, ఖానుగాడు మాత్రం ఆ కాన్తినే చూస్తుండిపోయాడు.(వాడికి దైర్యం కాస్త ఎక్కువే) ఆ కాంతి ఒక్కసారిగా ఒక 20 అడుగుల దూరంలో ఆగిపోయింది. ఖాన్ గాడు ఎవరది, ఎవరది అని అరవసాగాడు. అటునుండి ఏమాత్రం సమాధానం లేదు. మళ్లీ ఖాన్ ఒరేయ్! ఎవర్రా  అది 4 గంటలనుండి ఏడిపిస్తున్నావ్ దమ్ముంటే ముందుకురార! తాడో పేడో తేల్చుకుందాం అనే సరికి మళ్లీ ఆ కాంతి దగ్గరగా వస్తుంది ఖాన్ గాడు పెద్దకర్రే పట్టుకున్నాడు ఏమైనా సరే, ఎవరైనా సరే కొట్టేద్దామని(మరి లేక పోతే ఏమిటండి 4 గంటలనుండి ఆ కాంతి మమ్మల్ని ఏడిపిస్తుంది ఎవరికి రాదు కోపం) రెడీ గా ఉన్నాడు. ఇంతలో ఆ కాంతి మా మీదకు రానే వచ్చింది ఒక్కసారిగా అందరం కళ్ళు మూసుకున్నాం ఒక్క ఖాన్ గాడు తప్పించి. అంతా సైలెంట్ ఓ 5 నిమిషాల తరువాత చిన్నగా నవ్వు , ఆ తరువాత బిగ్గరగా నవ్వు అది కచ్చితంగా ఖాన్ గాడిదే అని నిర్ణయించుకొని అందరం కళ్ళు తెరిచేసరికి ఖాన్ గాడు ఆ కాంతిని చేత్తో పట్టుకుని నవ్వుతూ ఆడుకుంటున్నాడు. ఒక్కసారిగా అందరిలో ఆనందం, నవ్వులు విరిసాయ్. అరే బాప్రే ఎంత బయపడ్డం, ఈ తూనీగను చూసి , సరే ముందుకు పదండి ఈ దగ్గరలో ఏదైనా ఈ రాత్రికి సేల్టర్ దొరుకుతుందేమో చూద్దాం, ఈ రాత్రి జర్నీ చేయడం కష్టమే ఇదిగో ఇలాగే ఏదో ఒకటి చూసి బయపడతాం అందుకే దగ్గరలో ఏదైనా సేల్టర్ చూసుకుని ఉంది, ఉదయం అవ్వగాని మనం సేఫ్ గా వెళ్ళొచ్చు ఏమంటారు అన్నాడు ఖాన్ గాడు. ఇంతలో రవిగాడు కల్పించుకొని మనమంతా పడుకొని ఉంటే ఎవరో ఒకరు, ఏదో ఒకటి మనల్ని ఎత్తుకేల్లడమో, చంపడమో చేస్తే ఎలా? ఒరేయ్ నీకన్నీ ఎదవ ఆలోచనలే నోరుమూసుకుని రారా అన్నాను. కాని వాడు చెప్పిందాంట్లో కూడా నిజం లేకపోలేదు. ఖాన్ గాడు ఇంతలో కల్పించుకొని సరేరా అందరం పడుకుంటే ప్రాబ్లం కదా, ఒక పని చేద్దాం తలా ఒకరొకరు చొప్పున రెండేసి గంటలు కాపలా ఉందాం అని చెప్పే లోపల దూరంగా ఏదో చప్పుడు మెల్లగా ఆ చప్పుడు వైపు వెల్ల సాగం అందరం. అక్కడ గోరాతి గోరమైన ఒక వింత కళ్ళార చూసాం, ఆ గోరాన్ని చూడ లేక మా ఫ్రెండ్స్ లో ఇద్దరు కళ్ళుకూడా మూసుకున్నారు. ఆ బయంకర గోరాన్ని మీము తెచ్చుకున్న వీడియోలో పక్కగా తీసాం.ఇంతలో వాళ్ళల్లో ఒకడు మమ్మల్ని చూసేసాడు వాళ్ళంతా కలసి మమ్మల్ని వేమ్భాడించడం మొదలు పెట్టారు ఎలాగైతేనే ఆ అడవినుండి వాళ్ళ నుండి బయట పడి సిటీ కి వచ్చేసాం.ఒక రోజూ రెస్ట్ తీసుకుని ఆ మర్నాడు ఆ వీడియో  తీసుకుని పోలీసు కమీషనేర్ ని కలసి జరిగిందంతా చెప్పి ఆ వీడియో చూపించి